O tej drodze wspominałam już we wcześniejszym wpisie. Spodobała mi się nazwa, a i trudności drogi nie są zbyt wygórowane. Fakt, dwa pierwsze wyciągi mogą sprawić lekkie trudności. Umówiłam się więc z Michałem, który robił tę drogę już kilka razy, że on poprowadzi dwa pierwsze wyciągi, ja natomiast wezmę dwa kolejne.
O drodze „Spoko – to nie Maroko” (IV) usłyszałam po raz pierwszy, gdy ćwiczyliśmy autoratownictwo na Krzemionkach. Nie ukrywam, zaciekawiła mnie głównie nazwa. Na tyle, że będąc już w domu, sprawdziłam sobie, co to za droga. Ku mojej radości odkryłam, że trudności nie są wygórowane. Tym bardziej zamarzyło mi się zrobić tę drogę, o czym oczywiście od razu powiadomiłam Michała.
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén